Πέμπτη, Ιουνίου 15, 2006

Νύχτας εγκόσμιον...

...Μόλις μπήκαν στο μαγαζί 2 κοπέλες. Κάποια βλέμματα κοιτάζουν, μαζι και εμείς. Δεν φαίνεται να συνοδεύονται. Καλό αυτό. Ρίχνω μια πιο εξονυχιστική ματιά. Και οι δύο είναι μετρίου αναστήματος. Με μια πρόχειρη αντίληψη του χώρου, παρατηρώ ότι όλοι κοιτάνε την ξανθιά. Καλοσχηματισμένο σώμα και γλυκό πρόσωπο. Εγώ πάλι έχω καρφώσει το βλέμα μου στην άλλη. Στο outsider. Μαύρο μαλλί, απλό ντύσιμο, γυαλάκια και ανεπαίσθητο μακιγιάζ. Αυτό που με τραβάει περισσότερο όμως είναι ότι δείχνει να νοιώθει λίγο άβολα και έξω από τα νερά της. Ένα συναίσθημα που με ακολουθά συχνά και το σέβομαι...
Συνεχίζω να κοιτάω. Μετά κοιτάω λίγο ακόμα. Σκέφτομαι να της μιλήσω τώρα. Περνούν 5 λεπτά μέχρι να το πάρω απόφαση. Στο μαγαζί παίζεται αυτή την στιγμή το Creeping Death απο Metallica. Πανέμορφα.
Κατεβαίνω προς την μεριά τους. Η φίλη της είναι απασχολημένη με δύο 25άριδες που βρήκε. Η αδυναμία μου εξακολουθεί να πίνει αδέξια το ποτό της και να εποπτεύει τον χώρο αμήχανα. Εννοείται πως δεν συμμετέχει στην συζήτηση. Την χτυπάω απαλά στον ώμο για να γυρίσει στο μέρος μου. Έ και γυρνάει.

- Γεία. Πως σε λένε;
- Εμένα;

Χμμμ μάλιστα. Ξαφνιάστηκε, ή δεν περίμενε να της την πέσει κανείς σήμερα ή περίμενε κάτι καλύτερο. Ίσως και τα δύο. Τεσπά, συνεχίζω :

- Εμμ, ναι!
- Βίκυ.
- Δεν πιστεύω να συνοδεύεστε από τα παιδιά και να ενοχλώ...

Ok αυτό ήταν μαλακία το παραδέχομαι. Ήθελα να φανώ απλά ευγενικός. Σίγουρα δεν ήταν αυτή η περίπτωση αλλά κι'αν ήταν; Όπως και νάχει εδώ δεν ξέρω αν έφταιγε η μουσική που ήταν δυνατά ή η άρθρωσή μου. Πάντως με κοίταζε απορρημένη και χρειάστηκε να επαναλάβω την ερώτηση. Ήταν, που ήταν χαζή... Τελικά μου έκανε νόημα κάτι του στυλ "Όχι δεν υπάρχει πρόβλημα".

- Θέλετε να ρθείτε πάνω να κάτσετε μαζί μας;
- (...)ίσως αργότερα...

Ε έφυγα και γώ. Ίσως αργότερα, τι να πεις σε αυτό; Ανέβηκα πάλι στα σκαλοπάτια που καθόμασταν με τον Θάνο και συνέχιζα να κοιτάζω και να περιμένω το αργότερα... Εξακολουθούσε να νοιώθει άβολα και συν τοις άλλοις πλέον δεν κοίταζε προς το μέρος μας. Αυτό μάλλον λέγεται ήττα. "Πάω να χωθώ στην σερβιτόρα", μου δήλωσε περίτρανα ο Θάνος.

Μετά από 5 λεπτά είχαμε εξαφανιστεί. Καθώς κατέβαινα, είδα την Βίκυ που μας κοίταζε. Γύρισα και την κοίταξα προσπαθώντας να περάσω το βλέμμα καλά-να-περνάς. Απέτυχα παταγωδώς. Από την αντίδραση της, μάλλον το βλέμμα μην-σε-ξαναδώ-εδώ μου βγήκε...

Oh well...

4 σχόλια:

snikolas είπε...

Αυτό δεν είναι τίποτα φίλε μου! Εγώ σε club την έπεσα σε μια Βίκη και αντί να ακούσω Βίκη άκουσα Μίκι! Εκεί να δεις γλέντια… Μίκι Μάους τις λέω; Πώς να την ρίξεις την γκόμενα μετά όταν είσαι χεσμένος στο γέλιο με το όνομα της;

dyolf είπε...

hahahahaha
Ναι φαντάζομαι θα είχες πρόβλημα :P

Ανώνυμος είπε...

Καταρχάς αφού έπαιζε Creeping Death (Metallicaaaaa) το μαγαζί rulez και η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια :)
Όπως και η επιλογή της κοπέλας ήταν σωστή (αλά John Nash). Το κακό ήταν η προσέγγιση. Ποτέ δεν κάνουμε ερώτηση που να μπορεί κάποιος να δώσει Ναι ή Όχι σαν απάντηση. Απλά κουβεντούλα. Και αφού η κοπέλα δεν ήταν χαζογκόμενα , το είχες το θέμα (αφού δεν είσαι χαζογκόμενος - άντε και κομπλιμέντο!).

DR. Love
Jon Romero
http://209.168.245.81/~jonrome/myblog/
Ώρες γραφείου :)

dyolf είπε...

Ευχαριστώ για το κομπλιμέντο :D

Απλά προτιμώ να είμαι άμεσος με τους ανθρώπους. Θα είχα όρεξη για κουβεντούλα μόνο αν είχε και αυτή. Και προφανώς δεν είχε.
Βασικά η ιστορία μου φάνηκε αρκετά τυπική για καμακό-ανδρό-παρέα γι' αυτό και την μοιράστηκα...