Καλή Χρονιά σε όλους

Χωρίς internet για μένα μπαίνει το νέο έτος (klaps)
Σας εύχομαι να περάσετε τέλεια σήμερα - προσοχή στο τιμόνι, αφήστε το αμάξι σπίτι αμά θέλετε να το τσούξετε, δεν χάθηκε και ο κόσμος.

Ένα γεμάτο ψέμα ή...

…μια κούφια αλήθεια;

Τελικά πρέπει να διαλέξεις την πλευρά που σου κάνει. Δεν την γλιτώνεις. Και υπάρχουν επιπλοκές στην επιλογή.

Δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος.

Pure fun

Yπάρχει τίποτα πιο διασκευαστικό από το να μαζευτεί η παρέα στο σπίτι και να ψυχαγωγηθεί με ένα καλό και ενδιαφέρον επιτραπέζιο; Μην απαντήσετε – ρητορική ήταν η ερώτηση, είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να σκεφτείτε 2-3 πράγματα με τα οποία θα περνάγατε καλύτερα.

Εμείς πάντως το κάψαμε και ήταν super τον προηγούμενο μήνα, όπου και παραδοθήκαμε κυριολεκτικά στα boardgames. Ο Γ. λόγω άδειας διέθεσε το σπίτι, η Χ. (η γυναίκα του) εξασκήθηκε στο ζεν κάνοντας ιώβεια υπομονή (ανέχτηκε άλλωστε 4 μαντράχαλους με τάσεις παλιμπαιδισμού και φωνητικές χορδές δεκάδων ντεσιμπέλ – συν τοις άλλοις μας μαγείρευε κάτι απίστευτους μεζέδες. Ευχαριστούμεεεεεεεε Χ!) και οι άντρες της παρέας επιδοθήκαμε με αξιώσεις στο άθλημα. Παίξαμε, ξαναπαίξαμε και μετά παίξαμε λίγο ακόμα. Και μετά γνωρίσαμε το Puerto Rico και διαστρεβλώθηκε ο χωρόχρονος…

Ιδού μερικές προτάσεις για να διασκεδάσετε όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα στο σπίτι σας (ναι τα’ παμε, υπάρχουν και ποιοτικότερες ενασχολήσεις. Έχει καταντήσει αηδία να είναι όλο εκεί το μυαλό σας…)

1. Puerto Rico

Το αγαπημένο της παρέας και όχι μόνο, αφού για τουλάχιστον έναν χρόνο έχει στοιχειώσει την πρώτη θέση της λίστας με τα πιο δημοφιλή επιτραπέζια στο boardgamegeek.com, το μεγαλύτερο διεθνές community site για τους φίλους των παιχνιδιών. Και αν συναθροίσουμε το γεγονός ότι έχουν αξιολογηθεί περισσότερα από 4000 επιτραπέζια από τους χρήστες του site, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κάτι ξεχωριστό.

Οι αψεγάδιαστοι μηχανισμοί του gameplay, η απρόβλεπτη τροπή που παίρνει πάντα το παιχνίδι (αν είναι εξοικειωμένοι όλοι οι παίκτες, η νίκη θα κρίνεται συνήθως στο τέλος της παρτίδας), το λιτό αλλά όμορφο design των περιεχομένων αλλά και οι στιβαροί κανόνες που δεν επιδέχονται παρερμηνειών, δύσκολα θα αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο. Εν συντομία, οι παίκτες αναλαμβάνουν τον έλεγχο μιας αποικίας στο Puerto Rico και παράγουν αγαθά στις φυτείες τους, τα οποία μπορούν στην συνέχεια να πουλήσουν ή να τα εξάγουν. Έχουμε παίξει τόσες φορές και κάθε φορά η εξέλιξη του παιχνιδιού μας εκπλήσσει. Το Puerto Rico διαθέτει απίστευτο βάθος και αμέτρητες στρατηγικές μπορούν να αναπτύχθούν προκειμένου να επιτευχθεί η νίκη.

2. Munchkin

Έχουμε καιρό να ασχοληθούμε μαζί του, αλλά αξίζει αναφοράς. Card game το οποίο ξεκίνησε σαν μια ξεκαρδιστική παρωδία του δημοφιλέστερου pen & paper στον κόσμο, δηλαδή του Dungeons & Dragons. Με 4-6 παίκτες, το Munchkin εγγυάται απίστευτο γέλιο, αν και μπορούν να παίξουν περισσότερα άτομα. Η επιτυχία του παιχνιδιού παγκοσμίως είναι μνημειώδης και έχουν βγει πάνω από 10 παραλλαγές που αντλούν έμπνευση από τον κόσμο του Cthulu και του Vampire, μέχρι και του γούεστερν The Good, the Bad and the Ugly. To Munchkin επίσης είναι από τα ελάχιστα επιτραπέζια που έχει μια πολύ καλή προσαρμογή στα ελληνικά, την οποία μάλιστα την προτείνω ανεπιφύλακτα, ειδικά σε όσους έχουν παίξει D&D. Μοναδικό μειονέκτημα του, είναι ότι μερικές φορές η παρτίδα διαρκεί παραπάνω ώρα από όσο θα έπρεπε.

3. The Traders of Genoa

Δεν έχουμε βρει την ευκαιρία να το ξαναπαίξουμε, αλλά η πρώτη φορά μας άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ανηλεές παζάρεμα και εμπόριο, με φόντο μια πλασματική αναπαράσταση της Γένοβας. Προσεγμένο artwork και πολλά ξύλινα tokens φιγούρες, χαρίζουν στο παιχνίδι μια ακαταμάχητη γοητεία. Κάθε γύρο, οι παίκτες περιηγούνται στους δρόμους της πόλης αναλαμβάνοντας μεταφορές εμπορευμάτων, κερδίζοντας με αυτόν τον τρόπο χρήματα. Το The Traders of Genoa είναι ακόμα ένα παιχνίδι της Rio Grande (εκδότριας εταιρίας του προαναφερθέντος Puerto Rico) και μου το έφεραν σαν δώρο για την γιορτή μου δύο πολύ καλοί μου φίλοι.

4. Ubongo

Ολίγον από Tangram (ξέρετε, αυτό το κινέζικο παιχνιδάκι όπου πρέπει χρησιμοποιώντας βασικά γεωμετρικά σχήματα να σχηματίσεις μια εικόνα) και ολίγον από Tetris, το Ubongo είναι ένα πολύ απλό επιτραπέζιο (δύο λεπτά επεξήγησης των κανόνων είναι αρκετά) αλλά συνάμα πολύ εθιστικό και δύσκολο (ειδικά στην βαριάντα που χρησιμοποιούνται τέσσερα πλακίδια-tetraminoes). Μεγάλο ατού είναι το γεγονός ότι αρέσει στην μάνα μου, οπότε ακόμα και παρέα να μην υπάρχει, μπορώ να την χώσωJ. Δεν γνωρίζω αν θα κερδίσει τους υπόλοιπους (αφού οι χαβαλέδες, χωρίς fantasy concept, σφαγές ή εμπόριο δεν την παλεύουν), στον Θάνο τουλάχιστον άρεσε.

5. Doom

Το Doom έχει χαραχθεί στις καρδιές απανταχού των videogamers, επομένως ήταν αναπόφευκτο να έβγαζε κάποιος το ομώνυμο επιτραπέζιο (ευτυχώς για όλους, η Fantasy Flight ανέλαβε το δύσκολο έργο, εταιρία που ειδικεύεται στον χώρο –πιο γνωστό της παιχνίδι είναι το Twilight Imperium ενώ πέρυσι μας έδωσε το World of Warcraft). Η συσκευασία του Doom περιλαμβάνει πάνω από 60 πλαστικές φιγούρες, πολύ υψηλής ποιότητας, που βαμμένες απλά δείχνουν πανέμορφες. Πολλά χαρτονένια tokens, παραμετροποιήσιμος χάρτης και ένα βιβλίο για τα πρώτα σας σενάρια θα σας χαρίσουν πολλές ώρες διασκέδασης. Το Doom είναι ένας πολύ πετυχημένος κλώνος του πολύ κλασσικού επιτραπέζιου Hero’s Quest.

6. RoboRally

Αγώνες ταχύτητας με πρωταγωνιστές χιουμοριστικά ανδροειδή. Ένα παιχνίδι που δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του και βγάζει τρελό χαβαλέ. Ειδικά όταν βλέπεις τα ρομποτάκια να καταλήγουν στα πιο απίθανα και απρόσβατα σημεία του χάρτη λόγω βασικής έλλειψης προσανατολισμού (που είναι το αριστερά και που το δεξιά είπαμε;). Δεν έχει ούτε το 1/10 του βάθους ενός Puerto Rico αλλά είναι εξίσου ευχάριστο και συν τοις άλλοις είναι απίστευτα αστείο. Μακράν από τα αγαπημένα μου.

Στην λίστα μου δεν ανέφερα τα Talisman, Arkham Horror, Bang!, Warrior Knights και την ωδή στην έμφυτη χαζομάρα όλων, τον Ιπτάμενο Λοϋι!
Αναμένονται οι επόμενες παραλαβές σύντομα: Power Grid, Blokus, Khet, Ra

Προτείνετε και εσείς κανένα αν ξέρετε :)

Ο μήνας που έφυγε νωρίς

Ο Σεπτέμβριος που μας πέρασε ήταν βαρετός. Εξαιρετικά. Πολύ. Σε σημείο που ήθελες να κόψεις το χέρι σου με τα δόντια ή να στριφογυρίσεις ένα πιρούνι στο μάτι σου.
Ίσως να έφταιξε που τώρα τελευταία παρακολουθώ τα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας μας (χώρα μας… λέμε κανα αστείο που και που για να γελάσουμε). Ξέρω. Φιρί-φιρί το πήγαινα και εγώ. Αλλά εκλογές βλέπεις είχαμε. Και ποτέ δεν είχα μπεί στο mood για να προσκυνώ φανέλες (αν εξαιρέσεις κάτι χειμώνες που έβλεπα τον βάζελο στο Champions League). Άλλωστε η πολιτική συνδυάζει δάκρυα, αίμα και σπέρμα. Η απόλυτη τριάδα σε ένα μεγαλεπήβολη κινηματογραφική παραγωγή του Χόλυγουντ. Και ο επίλογος ξεσκέπασε επιτέλους το εκρηκτικό ταπεραμέντο και την ιδιοσυγκρασία των νικητών που ελλοχεύει στον Έλληνα: ούτε στο ξίφος του Ορίωνα τέτοιο χάος. Καταρχάς δεν υπήρξαν χαμένοι: καθολική πλειοψηφία η ΝΔ (παγκόσμια καινοτομία – 41% και καθολική επικράτηση παράλληλα), το ΚΚΕ εμφανίστηκε εμφανώς ανεβασμένο, ο Αλαβάνος πήρε τον αμανέ, ενώ και ο Καρατζαφέρης μπήκε τελικώς στην βουλή. Μοναδικός ηττημένος ήταν ο Γιωργάκης (και ουχί το ΠΑΣΟΚ, αφού τα γλέντια ξεκίνησαν με το ζήτημα της αρχηγίας μερικές ώρες μετά - μούστο τον κάνανε τον Παπανδρέου από το πάτημα).

Ας φτιάξουμε λοιπόν το προφίλ του μέσου Έλληνα: Ανασφαλής για το μέλλον και διστακτικός στο να πάρει πρωτοβουλίες, έχοντας ισχυρές αριστερές πεποιθήσεις χωρίς όμως να κρύβει παράλληλα τις φιλοχουντικές του αντιλήψεις και την γαλουχημένη εθνική περηφάνια. Με λίγα λόγια, αχταρμάς. Όπου φυσάει ο άνεμος. Τέλος πάντων, πάπαλα οι εκλογές και πολύ στενοχωρήθηκα (89 εκατομμύρια ευρώ btw μας στοίχησαν – ξέρει να το γλεντάει σωστά ο Έλληνας, πάει και τελείωσε). Ευτυχώς, τώρα έχουμε να ασχολούμαστε με το ΠΑΣΟΚ. Είχαμε βέβαια και τα προβλήματα ευθιξίας του Βενιζέλου, που είδε στην Wikipedia το πατρικό του όνομα να αλλάζει σε Τούρκογλου. Υπερβολικό τον βρήκα πάντως στις αντιδράσεις του. Δηλαδή ο επίτιμος τι πρέπει να κάνει και να πει; (κλικ)

Πολύ βαρετός μήνας ο Σεπτέμβριος τελικά… Για να δούμε τι θα μας πει ο επόμενος. Ο Αλογοσκούφης δεν έχασε την ευκαιρία να ανακοινώσει την άνοδο δύο ποσοστιαίων μονάδων στο Φ.Π.Α, ενώ τον δρόμο του παίρνει και το ασφαλιστικό: τελικά θα δουλεύετε μέχρι να πεθάνετε.

Υ.Γ: Δυστυχώς με την πάροδο των εκλογών, διαπιστώσαμε μετά λύπης ότι ο Έλληνας δεν έχει επαρκή αίσθηση του χιούμορ. Ούτε η Βίκη Λέανδρος, ούτε ο Γιώργος Πάντζας αλλά ούτε και η "ΨΩΛΕΟ σε ξεχάσαμε" δεν ενσωματώθηκαν στο κοινοβούλιο. Μια σπάνια ευκαιρία έμεινε ανεκμετάλλευτη. Μάλιστα χάσαμε και τον ακρογωνιαίο λίθο, Βύρωνα. Τουλάχιστον επιβεβαιώσαμε ότι σαν λαός είμαστε καβλάντης και μπάσαμε μέσα την Εύα Καϊλή. Από το τίποτα...

Κόψτε τα χέρια σας τώρα

Να μην χρησιμοποιηθεί πρίν από τις 16 Σεπτέμβρη όμως...

Κρήτη round 2

Τα μαζεύουμε και φεύγουμε. Πάλι. Και ελπίζω να μην είναι αυτή η τελευταία φορά μέχρι το τέλος του Αυγούστου.
Καλές διακοπές στους απανταχού bloggers και κοιτάχτε να γεμίσετε τις μπαταρίες σας στο έπακρο. Δεν παλεύεται αλλιώς λέμε...

Χιώτης FTW

/bow

o proffesoras...

Μου’ ρθε το παρακάτω email μόλις:

Askisi 1,Selida 438 --> Robotiki-Aftomata:

2 atoma perpatoun konta se mia limni. O enas Y legei ston allo afou parei mia petra sto xeri: " Kyrie X deikse mou tis logikes sou ikanotites. Kane mou mia provlepsi: 8a riksw tin petra sti limni i oxi ?" Ti 8a kanei o X? Sygkinete tin provlepsi me to alyto provlima tis entolis HALT. Ti deixnei afti erwtisi gyrw apo ta oria tis logikis ?

Apantisi:

O,ti kai na pei o X, o Y exei ti dynatotita na kanei akrivws to anti8eto. O X den borei na kanei tipota kai na exei dikio kai borei mono na provlepsei to mellon otan mono i provlepsi eksartatai apo ton idio. Afto einai i kardia tou HALT provlimatos. I kalyteri apofasi tou X einai na petaksei sti limni ton Y kai tin petra.

Dr. Mix. EMP
Ilektrologos - Ilektronikos Pliroforikis
Ka8igitis Pliroforikis
Episk. Ka8igitis Polytexneiou tou Iasiou

Episis:
Ka8igitis TEI Peiraia, STEF, HYS.
Anarwtiemai giati den to anaferei sto kata t'alla plousiotato viografiko tou. Mallon i anafora se 'TEI' 8a ton meiwsei..
Ka8e allo sxolio einai fysika peritto…

Τυγχάνει να φοιτώ εδώ και 6 χρόνια (πάμε γερά για δεκαετία) στο παραπάνω τμήμα και να γνωρίζω τον καθηγητή αυτόν. Το όνομα του δεν το αναφέρω, γιατί αποδεδειγμένα τις μηνύσεις τις μοιράζει σαν τραπουλόχαρτα (όλο το ΣΤΕΦ μετράει καμιά εκατοστή εξώδικα). Πάντως θέλω να τον ευχαριστήσω από καρδιάς που μου πρόσφερε την περίτρανη επιβεβαίωση του κανόνα: οι φελλοί επιπλέουν…

Οι αλμπάνηδες είναι απανταχού παρόν. Δεν είναι συσσωρεμένοι σε δικηγορικά ή ιατρικά γραφεία, σε αστυνομικά τμήματα και σε κοινοβούλια. Είναι εδώ, αναπνέουν αριστερά και δεξιά μας και σε κοιτούν χαιρέκακα. Και μην τρέφεις αυταπάτες: έχουν προβλέψει και για το μέλλον. Θα κάνουν τα παιδία σου και τα παιδιά μου το ίδιο τούβλα με τους ίδιους.

Άμα ο Y δεν ξέρει κολύμπι, ας τον φάνε τα ψάρια να ησυχάσουμε.

Γκρίνια...

«Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανένας δεν χτυπάει τόσο δυνατά όσο χτυπά η ζωή». Τάδε έφη Σταλόνε δια στόματος Rocky Balboa. Και μπορεί ο Rocky να μην έχει αφήσει ακλόνητο ούτε ένα εγκεφαλικό του κύτταρο από τα σφοδρά γρονθοκοπήματα που δεχόταν στο ρινγκ, η αφοπλιστική απλότητα όμως της πρότασης του αυτής, σχεδόν σοκάρει με την άμεση ειλικρίνεια της. O Rocky συνεχίζει τον έμπρακτο μονόλογο του κλείνοντας ως συνήθως αισιόδοξα. Όσοι με γνωρίζουν (προσωπικά ή και μέσω του blog), θα ξέρουν πώς τα θετικά σχόλια τα θεωρώ ολίγον τι, κενόδοξα. Οπότε ας αρκεστούμε σε αυτό:

«Κανένας δεν χτυπάει τόσο δυνατά όσο χτυπά η ζωή»

Και ποιος άλλος θα μπορούσε άλλωστε… Η ωμότητα των αλλεπάλληλων αυτών επιθέσεων δεν αφήνουν παρά ελάχιστα περιθώρια ανταπόκρισης. Η ίδια η ζωή μαστιγώνει ανελέητα όσους επιθυμούν να γευτούν απροκάλυπτα τους χυμούς της: πόσοι δεν βρήκανε ποτέ το δίκιο τους και πόσοι δεν γονατίσανε εξουθενωμένοι και προδομένοι μπροστά της;

Ρε τι μαλακίες μας τσαμπουνάς βραδιάτικο, θα μου πείτε και δεν θα έχετε και άδικο. Οι απαισιόδοξες (ρεαλιστικές;) σκέψεις δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν (αν και ομολογουμένως συχνά με χαλαρώνει η ιδέα ότι μας παίρνει σιγά-σιγά όλους ο διάολος). Τον τελευταίο καιρό όμως, με οποιονδήποτε και αν συζητώ για την καθημερινότητα του, διαπιστώνω την ίδια οργή και απογοήτευση που καταβάλλουν και εμένα. Και εν ολίγης, αντιλαμβάνομαι ότι οι περισσότεροι συνθλίβονται από το βάρος των καταστάσεων που εκβιάζονται από την Ελληνική κοινωνία.

Τον τελευταίο καιρό και ντρέπομαι που το παραδέχομαι, έχω πιάσει τον εαυτό μου να γίνεται απίστευτος ρατσιστής. Ρατσιστής με τους Έλληνες, με το πετσί μου το ίδιο, με τον σάπιο αέρα και την πουτάνα την εξουσία, με τους γιατρούς που παίρνουν φακελάκι, με τους αγράμματους εκπαιδευτικούς που μαστίζουν την παιδεία, με τους ταρίφες που δεν φοράνε ζώνη ασφαλείας, με τα ζώα που δεν έχουν μάθει να περιμένουν σε ουρά, με τους εκμεταλλευτές που πίνουν το αίμα του κόσμου για ένα ξεροκόμματο και έχουν την απαίτηση να τους γλύφουμε και τα αρχίδια, με εμένα που σιγά-σιγά μετατρέπομαι σε έναν ανθρωπάριο, σε ένα σιχαμερό αναίσθητο που παθητικά ανέχεται ότι του πλασάρουν, που βρίσκεται σε αδιέξοδο, που χάνει την συνείδηση του και ξετυλίγει τον χειρότερο του εαυτό.

Βαρέθηκα το διπλωματικό πινγκ-πονγκ των διοικούντων ενώ η χώρα καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Βαρέθηκα την μικροψυχία των ανθρώπων που δεν συγχωρούν το παραμικρό παραστράτημα. Βαρέθηκα τα σημερινά πρότυπα ψυχαγωγίας, διασκέδασης, συμπεριφοράς. Βαρέθηκα να πέφτει η φωνή μου τις περισσότερες φορές σε κενά αυτιά. Βαρέθηκα την υποκρισία και τα κούφια λόγια, την προχειρότητα και την πίεση που μου ασκούν. Μήπως μιλάμε τελικά για μια παγκόσμια κατάσταση;

Και είμαι μόλις 23 χρονών. Πράγμα που πάει να πει ότι είτε γέρασα πρόωρα, είτε ότι χάνω κάτι πολύ σημαντικό στην εικόνα.

Need vacations ASAP.

Touching...

Είδα ένα εξαίσιο graffiti το πρωί που πέρναγα με το τραίνο από την Νερατζιώτισα, που ξύπνησε την πατριωτική μου συνείδηση (είχε πέσει σε λήθαργο τα τελευταία 23 χρόνια) και με έκανε να νιώσω ιδιαίτερα περήφανος. NOT.

Έγραφε «Αλλόθρησκε φύγε». Κρίμα που δεν μπόρεσα να το πάρω σε φώτο. Επιφυλάσσομαι...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Καλή ζωή μάγκα...

Είναι λίγο ζόρικα αλλά θα συνηθίσεις γρήγορα, είμαι σίγουρος. Να είσαι πάντα γερός και ελεύθερος ok;

Αυτό μόνο ζητάει από σένα ο θείος σου :)

Ο Παντελής

Όπως ξέρετε, κατά την διάρκεια της μικρής και ηλίθιας ζωής μας, συναντάμε εκατοντάδες ψυχές, κάθε λογής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα χωνευτήρια όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι από διαφορετική πάστα. Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι εργασιακοί χώροι και κυρίως ο στρατός (δεν διαθέτω προσωπική εμπειρία από το τελευταίο και ελπίζω να αργήσω να αποκτήσω). Έτσι λοιπόν, αναπόφευκτα γνωρίζεις άτομα με τα οποία δεν ταιριάζουν τα χνώτα σου. Αναγκαστικά πρέπει να τα συνηθίσεις και να τα δεχθείς ως έχουν, για όσο καιρό βρίσκονται τριγύρω σου.

Έτσι ακριβώς, έπρεπε να υπομένω και εγώ τον Παντελή. Ο Παντελής ήρθε στο σχολείο μου, όταν πηγαίναμε και οι δύο Γ’ Γυμνασίου. Εσωστρεφής όσο δεν πάει, άχαρος και άκρως εκνευριστικός (τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να μην διαφέρουμε και πολύ ;P). Τεσπά, αυτό που μου την έδινε περισσότερο, ήταν ότι επιδεικνύονταν για τελείως χαζούς λόγους, ενώ στερούνταν και επουσιωδών τρόπων ευγένειας.
Κανά χρόνο μετά, η τύχη το ‘φερε να βρεθούμε μαζί με τον Παντελή σε μια έκθεση βιβλίου στο Πεδίο του Άρεως. Σαν κλασσικός ξερολίδης, δεν θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστες τις αγορές μας:

- Ρε τι μαλακίες διαβάζετε, νοιώστε λίγο.

- Γιατί ρε Παντελή, εσύ δηλαδή τι διαβάζεις αυτόν τον καιρό;

- Μια τριλογία φαντασίας, τον Άρχοντα των δακτυλιδιών – θα βγει και σε ταινία σε λίγα χρόνια από τώρα!

Περιέργως πώς, αποφάσισα να μην πάρω τοις μετρητοίς τον Παντελή. Και αγόρασα εκείνη την μέρα το πρώτο βιβλίο.
Αυτό ήταν. Εκείνη την μέρα πήρα από τον Παντελή το μέγιστο που μπορούσε να μου προσφέρει σε όλη του την ζωή.

Όλοι είναι προορισμένοι για έναν σκοπό τελικά. Thanks mate!

Φοιτητικές εκλογές

Τεράστια επιτυχία και φέτος οι φοιτητικές εκλογές σου λέει. Πάλι η ΔΑΠ ΦΟΥ-ΜΑΝ-ΤΣΟΥ ΝΔΦΚ εκλέχθηκε στην πλειονότητα των τμημάτων. Διάβασα στην City Press ότι βγαίνει πρώτη τα τελευταία 21 χρόνια (και μετά σου πιπιλάνε ότι η νεολαία διψάει για αλλαγή… ). Εμ, τίποτα δεν είναι τυχαίο – η θριαμβευτική πορεία της παράταξης μόνο με την σκληρή δουλειά των μελών της εξασφαλίστηκε. Γιατί εγώ που είμαι τρέντυ φοιτητάκι, γνωρίζω ότι στην ΔΑΠ με προσέχουν. Και GALEA θα με πάνε και ENVY και Γλυφάδα, αλλά και για να δω την Κελεκίδου που έχει βυζάρες μονάχα με - άκουσον άκουσον! 80 ευρώ την φιάλη. Αφού είναι πρωτοπόρος στα πάρτι και τα ξεκωλοαραδιάσματα η ΔΑΠ, πώς να το κάνουμε… Ενώ οι άλλοι οι φλώροι, μου κάνουν ρεμπέτικα συμπόσια με κρασιά, τηγανητά και κουτούκια μέσα στην μπίχλα. Μου την δίνει στο νευρικό μου σύστημα λέμε το μπουζούκι ρε παιδί μου! Μου βγάζει μια μελαγχολία και δεν φαίνεται η χρυσή μου η καδένα… Ο εκσυγχρονισμός στην διασκέδαση και το στρινγκ στις γκόμενες, οφείλονται χάρη στα μεγαλόπνοους αγώνες της ΔΑΠ. Όλοι οι άλλοι να φάνε φόλα.

Ρε άντε μου στο διάολο όλοι σας…

Καλό μήνα

Όταν δουλεύεις, όλες οι βδομάδες μεγάλες σου φαίνονται.
Κατά τα άλλα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Γι' αυτό δεν ποστάρω κιόλας.

Καλή τύχη Κωνσταντίνα

Δεσμεύομαι επισήμως ότι η επόμενη αγορά μου σε βιβλιοπωλείο θα είναι αυτή:

Άντε γιατί έχουνε βγεί τα ματάκια μου με το να διαβάζω από το monitor του PC...
Τα καλύτερα εύχομαι κυρία Ψιλικατζού! :)

Άσχετο post...

... αλλά μου φτιάχνει τόοοοοοοοοοοοοσοοο πολύ την διάθεση αυτή η φωτογραφία :)

Γιορ Vote ΠΛΙΖ

Διάβασα χθες στην METRO ότι τον Αύγουστο θα ισχύσει η εισήγηση που είχε γίνει για να ψηφίζουν και οι Έλληνες τις διασποράς στις βουλευτικές εκλογές. Θα στέλνονται λέει δικαστικοί αντιπρόσωποι στις άκρες της υφηλίου ωσάν τους δώδεκα αποστόλους για να εξασφαλίσουν γαλήνη, ευημερία και προπαντός διαφάνεια στις επόμενες εκλογές. Λογικό. Γιατί να μην ψηφίσει για την κυβέρνηση που θα μου καρφωθεί στον σβέρκο επί μια τετραετία ο Bill PapadopouloS και ο John Alevra$ που κάνουν σαφάρι με τα καγκουρό στην Αυστραλία;

Και γω στην θέση τους θα γούσταρα να ψηφίσω. ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ εννοείται.

Είναι ωραία να ζεις που και πού με τις αναμνήσεις και να θυμάσαι γιατί έφυγες από την χώρα της Δημοκρατίας και του αρχαίου πολιτισμού

Και είναι σίγουρη λύση για να μην ρισκάρεις να σε πιάσει ποτέ μελαγχολία για την ξενιτιά…

Έχω μείνει έκπληκτος...

... με την μαλακία αυτού του ανθρώπου. Μπράβο πραγματικά. Και εις κατώτερα.

Πούλοοοοοοοοοο ρεεεε βαρεμένε άσχετε του ελέους. Εύχομαι ολόψυχα στα γενεθλιά σου να σου κάνω δώρο μια ψάθα για να μην γδέρνεις την πλάτη σου στα πεζοδρόμια.

(/me chills)

Τι λέει εσείς, καλα;

Jenga

Καλό μήνα.

Τις τελευταίες μέρες με έχει πιάσει μια ακαταμάχητη μανία με το Jenga. Ξέρετε, αυτό το επιτραπέζιο παιχνίδι με τον πύργο από ξύλινα τουβλάκια που τα βγάζεις και τα στοιχίζεις από πάνω; Αυτό ναι. Ως συνήθως (και ανθρωπίνως) διαψεύστηκα για άλλη μια φορά, αφού το όλο concept του το έβρισκα τελείως βαρετό και unpleasant. Τελικά με κέρδισε.

1. Πρώτον μπορείς να παίξεις άνετα και μόνος σου. Δεδομένου ότι είμαι μοναχικός όσο δεν πάει, αυτοανακηρύσσεται αφέντης στην λίστα των ασχολιών μου (εποικοδομητικών πάντα…).
2. Δεύτερον είναι εξαιρετικά απλό και εύκολο. Ούτε κανόνες ούτε τίποτα. Άμα θες ρίχνεις μόνο σου τον πύργο και πετάς στους άλλους τα τουβλάκια. Δεν έγινε και τίποτα.
3. Τρίτον για κάποιο περίεργο λόγο βλέπω μια ολόκληρη σημασιολογική θεώρηση μέσω του Jenga. Σε αυτήν, ο πύργος λέει είναι η ανθρώπινη ψυχή (εναλλακτικά η νόηση, η ύπαρξη κτλ). Κάθε τούβλο που βγάζεις, συμβολίζει μια ψυχαναγκαστική διαδικασία που σε πληγώνει, σε ματώνει, σε κάνει να θες να τα παρατήσεις, σχεδόν να μισείς την ζωή. Να καταρρεύσεις αφήνοντας τα συντρίμμια σου χάμω. Η επιβίωση από αυτές τις δυσάρεστες εμπειρίες ισοδυναμεί με ανύψωση του πνεύματος, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Το κενό όμως μένει πάντα μέσα σου…

Ο κυριότερος λόγος όμως που πωρώθηκα με το Jenga είναι η μυρωδιά που αναδύουν τα τουβλάκια.

Ελευθερία είναι

...η ψευδαίσθηση του ότι διαλέγεις το δικό σου προσωπικό κλουβί κατά δική σου επιλογή.

Χρόνια πολλά στους ερωτευμένους (και περισσότερα στα μπακούρια)

KALA KOULOUMA

Χάζευα που λέτε αμέριμνος στο net, τσαλαβουτώντας τα πόδια μου στα streams των bytes, μιλώντας παράλληλα στον Θάνο και κάνοντας και κανα quest-ακι μπας και πάμε 70 ποτέ στο WoW...
Και τότε βάρεσε το MSN: «Έχετε λάβει ένα νέο μήνυμα αλληλογραφίας από τον χρήστη kaith d…….”. Για 2-3 δευτερόλεπτα το όνομα δεν μου είπε τίποτα. Και μετά τσίμπησε μερικούς ηλεκτρολύτες ο εγκέφαλος και ήρθαν όλα στην θέση τους... ήταν η εν λόγω δεσποινίδα.
Εδώ θα ήταν συνετό να αναφέρω ότι έχουμε κόψει κάθε είδους επαφή εδώ και 2 χρόνια με τον χρήστη kaith… ούτε τηλέφωνα, ούτε mail, sms, msn, yahoo, σήματα καπνού και ταχυδρομικά περιστέρια. Εξεπλάγην. Αφού να φανταστείτε βάρεσα μια φραπελιά για να συνέλθω. Τι να ήθελε; Μήπως απογοητεύτηκε από όλους τους άντρες στην ζωή της και με παρακαλούσε στα γόνατα να την συγχωρήσω; Ίσως έφευγε μετανάστης και ήθελε να περάσουμε μια βραδιά ανελέητου sex; H αποφάσισε να εξηγηθεί μετά από τόσο καιρό;
Παραθέτω το κείμενο του e-mail:

From: xxxxxxx@hotmail.com
Sent: Thursday, February 8, 2007 6:22 PM
To: xxxxxxxx@hotmail.com, 1234@gmail.com, mplampla@yahoo.gr, patatesntomates@hotmail.com
Subject: XARTAETOS

En opsi twn hmerwn.. parte ena fobero site!
[URL]http://www.hartaetos.gr/[/URL]
KALA KOULOUMA

Καλά κούλουμα και σε σένα μωρό μου.

Καλό μήνα

...αν και δεν το βλέπω.

Φρίκη

Παρακαλείται όποιος βρήκε τσαλαπατημένη ψυχική ηρεμία, χρώματος μπλε και με αριθμό κυκλοφορίας ΥΥΖ 1356 να επικοινωνήσει άμεσα με τον γράφοντα. Επιτακτική ανάγκη καθώς βαράμε μπιέλα στο κόκκινο καθημερινώς και έχουμε χάσει και τον ύπνο μας :((((((

New world order

Τα πάντα προσαρμόζονται στον καιρό μας.

Παλιά μου είχαν πει ότι στους δώδεκα ο ένας ήταν ο σκάρτος, ο ψεύτης, ο υποχθόνιος. Με τα νέα δεδομένα, αυτός ο ένας έγινε ο σωστός, ο δίκαιος και ο οραματιστής. Και οι υπόλοιποι έντεκα οι δολοπλόκοι που παρεξήγησαν τα πράγματα όπως τους βόλευε.

Fits fine by me. Πιο ρεαλιστικό μου φαίνεται έτσι.

Γνώμη

Το παρών Blog χρησιμεύει εν μέρη και για αποθήκευση κάποιον σκέψεων με απώτερο σκοπό κάποια στιγμή να εκδωθούν, να κάνουν πάταγο και να κερδίσω πολλά φανταστικομμύρια. Εδώ η Καλομοίρα έγινε τραγουδίστρια, εγώ θα κωλώσω;

Η σκέψη λοιπόν έχει ώς εξής :

"Οι Έλληνες κατέβηκαν πρώτοι από τα δέντρα και ενθυμούμενοι τις προγωνικές τους ρίζες, μελαγχώλησαν και είπαν να τα ξανανέβουν πρώτοι"

Αυτά. Καλημέρα