Τέλος άδειας

Γάζα, δεκαεξάχρονος νεκρός Αλέξης, Βατοπέδι, αγρότες στον Πειραιά και στα μπλόκα, μια κυβέρνηση σε πλήρης σύγχυση και αποδιοργάνωση, εναέριες παραβιάσεις, διάβρωση ψυχής, αγαμίες, μοναξιές, Έβρος-Αθήνα, Αθήνα-Έβρος, φύγε, έλα, φύγε, G3A3, φάκελοι εξαρτήσεις και τα ρέστα, πόσο να αντέξει αυτό το έρμο το κεφάλι… Είμαι τελείως έξω από τα νερά μου, πάντα ήσουν θα μου πεις, ε είμαι περισσότερο τώρα τι κοντράρεις και συ;

Κόντρα ξύρισμα, κούρεμα και πάλι στο γιδόγυρω από αύριο. Τα κεφάλια μέσα πάλι, Αθήνα πάλι όποτε. So long.

Return

Βρίσκομαι 26.000 πόδια πάνω από το έδαφος και τρώω μπισκότο με καρύδι πεκάν και αυτό είναι πολιτισμός. Με πιάνει δέος πάντα με τις πτήσεις (και με τα πεκάν), κάθομαι και παράθυρο και χαζεύω από ψηλά το σύμπλεγμα των φωταγωγημένων λεωφόρων, μου θυμίζουν νευρικές απολήξεις στο σύστημα ενός ηλεκτρονικού ανθρώπου. Δεν υπάρχουν βέβαια ηλεκτρονικοί άνθρωποι (ακόμα), ελάχιστη σημασία έχουν όλα αυτά, τροχοί κλειδώνουν, πατάνε χάμω και σφαδάζουν από τον πόνο. Είναι γεγονός. Είμαι σπίτι μου.