Με την έννοια του χρόνου είμαι λίγο παραπάνω αγχώδης από τον μέσο άνθρωπο· συνάμα αντιμετωπίζω δυσκολίες στο να υπολογίζω αποστάσεις. Το αποτέλεσμα είναι να φθάνω πρώτος στα ραντεβού μου και τις περισσότερες φορές αρκετή ώρα πιο πριν. Αν μάλιστα η μετακίνησή μου περιλαμβάνει και συγκοινωνίες θα ξεκινήσω δέκα λεπτά πιο νωρίς σκεπτόμενος τυχόν καθυστέρηση - 9 στις 10 τα πάντα θα πάνε ρολόι και θα φτάσω στον προορισμό μου κανά μισάωρο πριν (περιέργως πως σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση το τρένο κάνει δεκάλεπτες στάσεις στους σταθμούς, το μετρό έχει στάση εργασίας και τα λεωφορεία πήζουν στην κίνηση).
Το γεγονός είναι άκρως εκνευριστικό και η ασυνέπεια των περισσοτέρων φίλων και γνωστών μου στις συναντήσεις μας, δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Αλλά σε αυτό θα επεκταθώ ίσως κάποια άλλη στιγμή.
Κατεβαίνω λοιπόν στάση Πανόρμου μισή ώρα νωρίτερα. Έχω κανονίσει συνέντευξη για δουλεία σε μια ασφαλιστική εταιρία. Το κτήριο είναι επί της Κηφισίας, βρίσκω ένα πεζουλάκι με θέα στην λεωφόρο και περιμένω να περάσει η ώρα. Δίπλα κάνουν διάλειμμα και τσιγάρο εργαζόμενοι από τα διπλανά γραφεία. Το επόμενο εικοσάλεπτο περνάει με μένα να παρατηρώ την κίνηση και να απογοητεύω οικτρά δυό-τρείς περαστικούς που θελαν να μάθουν που βρίσκεται ο ΟΤΕ, η εφορία και ο Αϊ-τάδε.
Με τα πολλά φτάνει η ώρα. Μπαίνω στο κτήριο μαζί με έναν κουστουμάτο, συνομήλικος μου δείχνει, παίρνω ασανσέρ - πάει με τις σκάλες. Ανοίγω την πόρτα του ασανσέρ και τον πετυχαίνω στον ίδιο όροφο να χτυπάει το κουδούνι, θα δουλεύει εδώ σκέφτομαι, μπαίνουμε και οι δύο μαζί μέσα, η κοπέλα της γραμματείας δεν φαίνεται να τον γνωρίζει, και ναι όντως δεν τον γνωρίζει, του ρίχνει μια εξονυχιστική ματία παρακαλώ τι θα θέλατε λέει αυτή έχω έρθει για συνέντευξη λέει αυτός, γυρνά μετά προς εμένα και εσείς για την συνέντευξη είστε; κάνω ένα νεύμα του τύπου "ναι και εγώ", που παράλληλα θα μπορούσε να ερμηνευτεί και σαν "Τη γαμίσαμε".
Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να επισημάνω ότι στην συνέντευξη πήγα αξύριστος, με ένα μαύρο τζιν και ένα μονόχρωμο t-shirt. Κοινός δείχνω σαν λέτσος το λιγότερο δίπλα στον προαναφερόμενο αντίζηλο.
- Θα σας δεχθούν σε λίγο, καθίστε να περιμένετε.
Ο τυπάς βγάζει το κουστούμι, το διπλώνει προσεχτικά στα δύο, κάθεται και το εναποθέτει στο πόδια του με κινήσεις που αρμόζουν σε πρόεδρο ΠΑΕ το λιγότερο. Ατσαλάκωτος. Τέλος βγάζει από τον χαρτοφύλακα του ένα filer με πιστοποιητικά από Οξφόρδη, Χάρβαρντ και δεν ξέρω γω από που στο διάολο αλλού. Κάτι χαζεύει, κάτι μουτζουρώνει, γυρνά προς το μέρος μου και ρωτάει:
- Και συ στις δώδεκα έχεις ραντεβού;
- Ναι.
Κοιτάω χάμω από την βαρεμάρα και παρατηρώ ότι στον τζιν έχει μαζέψει τρίχες από το βρωμόγατο μου. Και περιμένω. Να αποτύχω οικτρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου