Κυριακή, Ιουνίου 20, 2010

Τεχνοκράτης

Το παρόν post γράφεται χωρίς φόβο και πάθος με τις πιο σύγχρονες τεχνολογικές τάσεις. Πληκτρολογείται από ένα φανταστρουμφικό αι ποντ (3ης γενιάς παρακαλώ!)με τον υποφαινόμενο να απολαμβάνει την άνεση του ημίδιπλου κρεβατιού του. Τι και αν ο υπολογιστής βρίσκεται στο μισό μέτρο; Και τι πειράζει δηλαδή που θα κάνω υπερδιπλάσια ώρα για να γράψω; Μπρος στην καινοτομία και στην τεχνολογική ανάπτυξη δεν κωλώνουμε φίλε αναγνώστη. Και άσε που κάπως πρέπει να να αξιοποιήσω αυτό το σκατόπραμα που πήγα και αγόρασα με ένα κάρο λεφτά. Ξέρω. Μαλάκας.

Δε γαμιέται... το γυρνάω στο PC...

Ο χώρος διατίθεται για χρήση επαγγελματικών συνεστιάσεων και κοσμικών gala.

Οδεύουμε με ταχύ βήμα προς το τέλος του Ιούνη και προς το τέλος γενικώς: Το ξεμπουρδέλεμα δεν έχει αφήσει πτυχή για πτυχή της ελληνικής καθημερινότητας Το καλό πάντως με αυτή την χώρα είναι ότι όταν γίνεται κάτι πραγματικά αποτρόπαιο και θρασύ, ακολουθεί σε μηδενικό χρόνο η αποκάλυψη μιας αντίστοιχης πράξης που είχε λάβει μέρος στο παρελθόν οπότε μετριάζεται κάπως το χτύπημα. Π.χ οι υποθέσεις του Γρηγορόπουλου και πριν από 25 χρόνια του Καλτεζά ή το γαμήλιο πάρτι της Μαρίεττας με τις συνοδούς πολυτελείας (ε όχι δεν θα τις πω πουτάνες τις κοπέλες) και την επίδειξη του Ασλάνη στον πρωινό καφέ της Μενεγάκη πάνω στο Αβέρωφ. Γενικά με όποιο σκάνδαλο και να καταπιαστείς, οι πιθανότητες λένε ότι με μικρές παραλλαγές, έχει ξανασυμβεί. Είμαστε ένας λαός που μαθαίνει από τα λάθη του. ΔΕΝ.
Αυτήν την Χρουσαλά πάντως την βλέπω και μου γυρνάνε τα άντερα. Όταν είχε πρωτοσκάσει με τον Αρναούτογλου είχα πάθει πατατράκ μαζί της. Εντυπωσιακή, σιωπηλή, έτρωγε τις τούρτες τις στα μούτρα. γενικά όλα μια χαρά. Όταν ξαμολήθηκε στην τηλεοπτική χαβούζα και στις εκπομπές πεζοδρομίου, ούτε να μου σηκωθεί λέμε. Το ξέρω, τώρα τα διαβάζεις και έχεις καταστεναχωρηθεί Μαριέττα μου αλλά έτσι είναι. Σε πήρε ο κατήφορος και σε έφαγαν τα λούσα.

Έλεγα να γράψω και άλλα: για Άκη, Κιλτίδη, Λιάπη, Κωστάκη και τα άλλα παιδιά, για τις ομάδες ΔΙΑΣ, για την εθνική στο μουντιάλ και τον Ρεχάγκελ, για τις βουβουζέλες, το ipod που πήρα, για την ανεργεία που βαράει κόκκινο...
Αλλά μετά πέρασα από εδώ και ήταν από τα πιο θλιβερά πράγματα που έχω αντικρύσει στην ζωή μου...

Και έτσι έχασα κάθε διάθεση να ασχοληθώ άλλο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: