Sick

"Ρε συ, ξέρεις γιατί δεν κερδίζω εγώ το ΛΟΤΤΟ; Γιατί θα έφτιαχνα όλα τα φιλαράκια μου εγώ!"

Ήταν μια άκυρη δήλωση. Συνάμα όμως απόλυτα ειλικρινήςֹ τόσο που με ταρακούνησε.
Δάκρυα ανάβλυζαν τα μάτια του αρκετή ώρα. Ήμασταν στο σημείο που την ανείπωτη χαρά την διαδέχεται η χαρμολύπη και το παράπονο. Που πνίγεσαι στην κουταλιά. Στην φάση που το αλκοόλ ανακτά τον έλεγχο των συναισθημάτων και γίνεσαι ευάλωτος.

Γιαυτό δεν γουστάρω το ξύδι. Έχει απρόβλεπτες ψυχολογικές μεταπτώσεις και κάνει το στομάχι μου να βαράει τύμπανα. Και έτσι και πάλι σήμερα δεν το έτσουξα γιατί προτιμώ να μου λείπουν αυτές οι μαλακίες. Και να μαι τώρα με τρία φιλαράκια, οι δύο να κλαίνε με λυγμούς ανεξέλεγκτα χωρίς προφανή αίτια και την τρίτη να έχει μάτια υγρά. Κάτω και οι τρεις τους από τα μεγεθυμένα καθημερινά τους προβλήματα. Δεν αντέχω να είμαι έτσι εγώ και έτσι απέχω. Ένας αποστασιοποιημένος, φαινομενικά αναίσθητος μαλάκας.

...Ρε συ, ξέρεις γιατί δεν κερδίζω εγώ το ΛΟΤΤΟ; Γιατί θα έφτιαχνα όλα τα φιλαράκια μου εγώ!

Τον χαϊδεύω με αγάπη στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Δεν βρίσκω λόγια που να ελαφρύνουν το βάσανό του τώρα. Μερικές φορές τα λόγια απλά το κάνουν πιο δύσκολο. Να σαι καλά man. Δεν χρειάζεται να φτιάξεις εμένα, η κουβέντα σου με ελάφρυνε ήδη αρκετά.