Return

Βρίσκομαι 26.000 πόδια πάνω από το έδαφος και τρώω μπισκότο με καρύδι πεκάν και αυτό είναι πολιτισμός. Με πιάνει δέος πάντα με τις πτήσεις (και με τα πεκάν), κάθομαι και παράθυρο και χαζεύω από ψηλά το σύμπλεγμα των φωταγωγημένων λεωφόρων, μου θυμίζουν νευρικές απολήξεις στο σύστημα ενός ηλεκτρονικού ανθρώπου. Δεν υπάρχουν βέβαια ηλεκτρονικοί άνθρωποι (ακόμα), ελάχιστη σημασία έχουν όλα αυτά, τροχοί κλειδώνουν, πατάνε χάμω και σφαδάζουν από τον πόνο. Είναι γεγονός. Είμαι σπίτι μου.