Με τις γνωστές φανφάρες, τυμπανοκρουσίες και τα γνωστά κίτρινα λογύδρια για δήθεν ιστορικές συμφωνίες, οι αγορές για άλλη μια φορά έσφιξαν την μέγγενη στην δύστυχη πατρίδα μας. Το όφελος; Δήθεν περιορισμός του δημόσιου ελλείμματος κατά 100 δις ευρώ (την ίδια ώρα θα εκταμιεύονται άλλα 130δις σταδιακά τα επόμενα 3-4 χρόνια από το Ειδικό Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης και εφόσον βέβαια το καθεστώς επιτροπείας που έχει επιβληθεί στην χώρα το επιτρέπει ανάλογα με τις εκάστοτε περιστάσεις τις ώρες της εκταμίευσης) και την διαβεβαίωση του Eurogroup αλλά και του I Robot Παπαδήμου, ότι το έλλειμμα θα διαμορφωθεί στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020, ποσοστό στο οποίο βρισκόταν το 2009. Βέβαια οι εκτιμήσεις της Γερμανίας είναι λιγότερο αισιόδοξες αφού βλέπουν το χρέος να κλειδώνει στο 160% το ίδιο έτος (το 2011 σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία το χρέος ανέρχονταν στα 368δις, ήτοι 169% του ΑΕΠ), ενώ ανεξάρτητοι αναλυτές εκτιμούν ότι το ποσοστό θα ξεπεράσει ακόμα το 200%. Καλά να είμαστε τότε και εμείς και ο κ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και το τιμολογούμε και στο 300%, για έναν ακόμα non-stop γύρο στο τρενάκι του τρόμου της Ευρώπης και του ΔΝΤ. Νέα μέτρα θα διαδέχονται τα προηγούμενα ανά εξάμηνο για να μην πλήξουμε μέχρι τότε, καθιστώντας την Ελλάδα και επίσημα πλέον προτεκτοράτο των τραπεζιτών. Οι μισθοί σταδιακά θα φτάσουν επίπεδα Βουλγαρίας (138€ είχε διαμορφωθεί τον Γενάρη του 12), η Ευρώπη θα γεμίσει Ελληνίδες ιερόδουλες (αντικαθιστώντας το παρωχημένο πλέον δυναμικό με τα κορίτσια του ανατολικού μπλοκ) ενώ η Αθήνα θα εξελιχθεί σε νέο Ντουμπάι για τις διεθνείς αγορές, με το πλήθος των επενδυτών να συρρέει στην χώρα με την ίδια ευκολία που θα ξετρυπώνουν και οι φαβέλες στο Πέραμα και στην Κοκκινιά.
Την ώρα που εμείς συζητάμε αυτά, οι Έλληνες δεν περπατούν πλέον στα πεζοδρόμια καθότι τρέμουν το ενδεχόμενο να τους πέσει κατακέφαλα κανένας φουκαράς αυτόχειρας, όπως φοβόντουσαν δηλαδή και Γαλάτες του Γκοσινί μην τους έρθει ο ουρανός σφοντύλι. Εδώ που τα λέμε η αυτοκτονία είναι ίσως η μόνη εν δυνάμει πολιτική άρνηση στο χάλι που ζούμε. Με τον θάνατο του υποκειμένου ακολουθεί αυτομάτως και η διαγραφή των χρεών του. Αρκεί να αυτοκτονούμε οικογενειακώς για να μην μεταθέτουμε τις οφειλές μας σε απογόνους και λοιπούς συγγενείς. Συνεχίζοντας την ευχάριστη αριθμολογία για εμάς τα νούμερα, αύξηση κατά 40% παρουσίασαν οι αυτοκτονίες σε σχέση με πέρσι (2010), οι άστεγοι εκτιμάται ότι έχουν φτάσει τους 20.000 στα μεγάλα αστικά κέντρα και 1 στους 11 Έλληνες τρέφεται σε συσσίτια. Συσσίτια τα οποία μετά από την εγκύκλιο του γενικού γραμματέα Δημόσιας Υγείας Αντώνη Δημόπουλου, απαγορεύονται από μη αρμόδιους φορείς προκειμένου να προστατευτεί δήθεν η δημόσια υγεία. Με λίγα λόγια, η εθελοντική ανθρωπιστική βοήθεια που δεν υπόκειται σε κρατικό έλεγχο διώκεται ποινικά.
Η εξαθλίωση δεν γνωρίζει όριο, ενώ οι όποιες μορφές αντίδρασης περιορίζονται σε άναρθρες κραυγές μιας ανήμπορης αριστεράς και στην μυσταγωγία του όχλου, ενός όχλου που έχει για παντιέρα τον Θεοδωράκη, τον Εφραίμ, την Χρυσή αυγή, την πενία και τον μΠΑΟΚ. Χάος στο τετράγωνο. Στο υπόβαθρο μια Αθήνα με δήμαρχο τον άξιο διάδοχο του Κακλαμάνη, φλέγεται από δήθεν αναρχικούς που ίσως όμως και να είναι μπάτσοι ή λοιποί παρακρατικοί ή η συμμορία που έκλεψε τα αρχαία στην Ολυμπία ή εξωγήινοι από τον Σείριο. Δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι η χώρα ξηλώνεται και εμείς κοιτάμε με πρωτοφανή απάθεια σαν χάνοι, αρνούμενοι να συνέλθουμε από το σοκ που περιγράφει τόσο παραστατικά η Ναόμι Κλάιν. Βεβαίως υπάρχουν και οι αφελείς που υποστηρίζουν ότι ορθά θα μπούμε σε ευρωπαϊκή επιτήρηση αφού «εμείς είμαστε ανίκανοι για οτιδήποτε», αγνοώντας προφανώς την σαπίλα και την διαφθορά του συστήματος παγκοσμίως, ενώ οι μονεταριστές που επιμένουν στην καραμέλα του μονόδρομου για την εξυγίανση των αγορών απλά εξυπηρετούν τα δικά τους και μόνο τα δικά τους συμφέροντα.
Όσο για τον ρόλο του ελληνικού κοινοβουλίου… ας μιλήσει ο Ζαμπέτας.
Πηγή: Καθημερινή, Unfollow
