Καλή ζωή μάγκα...

Είναι λίγο ζόρικα αλλά θα συνηθίσεις γρήγορα, είμαι σίγουρος. Να είσαι πάντα γερός και ελεύθερος ok;

Αυτό μόνο ζητάει από σένα ο θείος σου :)

Ο Παντελής

Όπως ξέρετε, κατά την διάρκεια της μικρής και ηλίθιας ζωής μας, συναντάμε εκατοντάδες ψυχές, κάθε λογής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα χωνευτήρια όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι από διαφορετική πάστα. Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι εργασιακοί χώροι και κυρίως ο στρατός (δεν διαθέτω προσωπική εμπειρία από το τελευταίο και ελπίζω να αργήσω να αποκτήσω). Έτσι λοιπόν, αναπόφευκτα γνωρίζεις άτομα με τα οποία δεν ταιριάζουν τα χνώτα σου. Αναγκαστικά πρέπει να τα συνηθίσεις και να τα δεχθείς ως έχουν, για όσο καιρό βρίσκονται τριγύρω σου.

Έτσι ακριβώς, έπρεπε να υπομένω και εγώ τον Παντελή. Ο Παντελής ήρθε στο σχολείο μου, όταν πηγαίναμε και οι δύο Γ’ Γυμνασίου. Εσωστρεφής όσο δεν πάει, άχαρος και άκρως εκνευριστικός (τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να μην διαφέρουμε και πολύ ;P). Τεσπά, αυτό που μου την έδινε περισσότερο, ήταν ότι επιδεικνύονταν για τελείως χαζούς λόγους, ενώ στερούνταν και επουσιωδών τρόπων ευγένειας.
Κανά χρόνο μετά, η τύχη το ‘φερε να βρεθούμε μαζί με τον Παντελή σε μια έκθεση βιβλίου στο Πεδίο του Άρεως. Σαν κλασσικός ξερολίδης, δεν θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστες τις αγορές μας:

- Ρε τι μαλακίες διαβάζετε, νοιώστε λίγο.

- Γιατί ρε Παντελή, εσύ δηλαδή τι διαβάζεις αυτόν τον καιρό;

- Μια τριλογία φαντασίας, τον Άρχοντα των δακτυλιδιών – θα βγει και σε ταινία σε λίγα χρόνια από τώρα!

Περιέργως πώς, αποφάσισα να μην πάρω τοις μετρητοίς τον Παντελή. Και αγόρασα εκείνη την μέρα το πρώτο βιβλίο.
Αυτό ήταν. Εκείνη την μέρα πήρα από τον Παντελή το μέγιστο που μπορούσε να μου προσφέρει σε όλη του την ζωή.

Όλοι είναι προορισμένοι για έναν σκοπό τελικά. Thanks mate!

Φοιτητικές εκλογές

Τεράστια επιτυχία και φέτος οι φοιτητικές εκλογές σου λέει. Πάλι η ΔΑΠ ΦΟΥ-ΜΑΝ-ΤΣΟΥ ΝΔΦΚ εκλέχθηκε στην πλειονότητα των τμημάτων. Διάβασα στην City Press ότι βγαίνει πρώτη τα τελευταία 21 χρόνια (και μετά σου πιπιλάνε ότι η νεολαία διψάει για αλλαγή… ). Εμ, τίποτα δεν είναι τυχαίο – η θριαμβευτική πορεία της παράταξης μόνο με την σκληρή δουλειά των μελών της εξασφαλίστηκε. Γιατί εγώ που είμαι τρέντυ φοιτητάκι, γνωρίζω ότι στην ΔΑΠ με προσέχουν. Και GALEA θα με πάνε και ENVY και Γλυφάδα, αλλά και για να δω την Κελεκίδου που έχει βυζάρες μονάχα με - άκουσον άκουσον! 80 ευρώ την φιάλη. Αφού είναι πρωτοπόρος στα πάρτι και τα ξεκωλοαραδιάσματα η ΔΑΠ, πώς να το κάνουμε… Ενώ οι άλλοι οι φλώροι, μου κάνουν ρεμπέτικα συμπόσια με κρασιά, τηγανητά και κουτούκια μέσα στην μπίχλα. Μου την δίνει στο νευρικό μου σύστημα λέμε το μπουζούκι ρε παιδί μου! Μου βγάζει μια μελαγχολία και δεν φαίνεται η χρυσή μου η καδένα… Ο εκσυγχρονισμός στην διασκέδαση και το στρινγκ στις γκόμενες, οφείλονται χάρη στα μεγαλόπνοους αγώνες της ΔΑΠ. Όλοι οι άλλοι να φάνε φόλα.

Ρε άντε μου στο διάολο όλοι σας…